रिकामा

सकाळी लवकर आलेली जाग

पुढे पसरलेला लांब दिवस रिकामा...रिकामा...

मग...उगाच इकडे-तिकडे घोटाळणं...

उगाच पायाखालून सरकलेली सारी वळणं...

किनाऱ्यावरचा चिखल

पाण्यातून गुडघाभर पलिकडे जाणं

मग पाय सुकवताना वाळूत पायाचं बूडणं...

माझ्या मागे माझीच येनारी पावलं...

दोन भिंतीच्यामधे पायरीवर बसणं

समोर पसरलेली पाण्यापर्यंत वाळू...

दूरवर चमचमणारा समुद्र ...

तरंगणारी इवलिशी शिडाची होडी...

फक्त एवढचं...

एवढच कितीतरी वेळ...

मग...

माझ्याकडे सरकणारी भिंतीची सावली...

पायांना जाणवणारा सूर्य...

मग...

रिकामेपणाचं ओझं घेऊन

वाळू दूरवर चालतं जाणं...

तेंव्हा ओढलेली सिगरेट.
भूरभूरनारा वारा, खारट ...
ओठांना जाणवणारा
भिंतीत दडून बसलेली जोडपी...
त्यांच्यासमोर टाळ्या पीटत हिंडनारे हिजडे...
माडामाडातुन भरकटनारा
पांढऱ्या फटक आकाशातून वणवणणारा...
रोजचाच पेटका सूर्य...
वाळूत दिसणारं मृगजळ...
मग रिकाम्या चालण्यातून
रिकामच परतनं दुपारी पुन्हा सकाळच्याच पायरिवर
पण...
तिथेही बसलेलं जोडपं भरतीचं...
ओलेति वाळू गरोदर झालेली
फेसाळत सारी भरती आलेली
पायांना शिवणाऱ्या लाटा
खाली वाळू झरत्या वाटा...
सुर्याने समुद्रावर टाकलेला उनदोर
उसळलेला किनारा खवळलेला जोर..
मग हिंद कळणाऱ्या होडितून अलीकडे येणं...
मग पाण्यात पडलेलं रुपयाचं नाणं...
हात बुडवून शोधतं रहाण़.
हळूहळू ओलावणारी पॅंट
आदळूनं लाटेचं माझ्यावर फुटणं...
अचानक उन्मळून स्वतःला बुडवून घेणं...
कितीतरी वेळ कितीतरी झेलेल्ल्या लाटा...
मग हतबलपणे पाहिलेला ओहोटीचा सागर
पुन्हा चिखल,
पुन्हा डबकं ,
पुन्हा इवलासा समुद्र
मग चिंब भिजल्यागत गावातून घरी,
ओठ,जीभ,खारट अंग...
मग भरती आल्यागत खाल्लेलं अन्न
हिंदोळती झोप,खारट खारट,

मग संध्याकाळ...रिकामी...लांब...
सांजावल्या क्षणाचा सागर किनारा,
रिकामा झालेला मनाचा देव्हारा,
दाटून आलेला अंधार भोवती,
मग मी पलीकडचे मिणमिणते दिवे,
यांच्यात पसरलेला सुन्न काळोख...
रिकामा अनंत...
मग रात्र...मध्यरात्र...उत्तररात्र...
कानात घुमणारी समुद्राची गाज...
पहाटकाळोख छेदुन उगवणारा रिकामा...
रिकामा आज...

सकाळी लवकर आलेली जाग...
पुढे सरकलेली लांब दिवस
रिकामा...रिकामा...