पुढे सरू की जाऊ मागे...

पुढे सरू की जाऊ मागे काय करू...?
द्वीधा द्वीधा या हृदयाचे काय करू ?

इथेच झोपू की एखादे घर शोधू ?
वहीत आहे काही पत्ते काय करू ?

पुढच्या थांब्यावरती उतरुन जाशिल तू
तुझ्यासवे मी बोलुन खोटे काय करू ?

रद्दी सारी विकून आलो बाजारी
आता हे कवितांचे गठ्ठे काय करू ?

तुझी आठवण बिलगुन या ब्रम्हांडाला
तुझ्यासारखे दिसते सारे काय करू ?

सत्य दाटले पेनाच्या टोकावरती...
पुढ्यात आहे कागद कोरे काय करू ?

तिफन थांबवुन विचार करतो आहे मी
पेरू की खावू हे दाणे ? काय करू ?

माझ्या तुझ्यात काही

माझ्या तुझ्यात काही, काही असे घडावे
सांगू नये जगाला काही असे असावे

पंचांग म्हणत होते की आजची अमावस
येता समोर तू कां मग चांदणे पडावे?

आडून चौकशी कां होते तुझ्याकडूनी?
प्रस्ताव थेट काही आता पुढ्यात यावे

अफवा कशा पसरल्या गावात जाणतो मी
बघुनी मला तुझे ते क्षण थांबणे असावे

माझ्याच काळजाची ही काय राजनीती?
सोडून पक्ष माझा जाऊन तुज मिळावे

फडफडतो काळजात माझ्या...

फडफडतो काळजात माझ्या या प्रश्नाचा कागद
स्वच्छ कुण्या रबराने होइल आयुष्याचा कागद

अदभुत गोष्टींनी भरलेले आजोबांचे पुस्तक
ताऱ्यांची कविता लिहिलेला अंधाराचा कागद

किती किती होकार घेउनी वेळा आल्या, गेल्या
हाय ! अपूरा पडला माझ्या तळहाताचा कागद

अक्षर अक्षर तिचे तेवते दिवा बनुन वाटेवर
तिच्या जवळ नव्हता कुठलाही ती शिकल्याचा कागद

शहर नवे होते कोणाची ओळख पाळख नव्हती
'नाही' 'नाही'ने भरला माझ्या दिवसाचा कागद

तुला पुरेना सागरशाई माझ्या निंदेसाठी
तुझ्या स्तुतीला मला पुरेना आकाशाचा कागद

अखेर पुसता आली नाही ती चुकलेली नावे
लेखण होती दगडाची, होता दगडाचा कागद

- वैभव देशमुख

एवढे फिरून..

"एवढे फिरून सांग काय तू कमावले?"
थांबताच मी, मला विचारतात पावले

चाललो धरून दाट सावली मनातली,
मी मला उन्हात ना कधीच आजमावले..

मी फुलायची मिजास बाळगू तरी कशी?
रोपटे नवीन मी कुठे अजून लावले?

काय ही रसायने अबोल पापण्यांमधे-
तू भरून पाहता, मला भरून पावले!

खोल ते घड्याळ, आज शोध घेऊया जरा
कोणत्या पळात प्रेम नेमके दगावले?

शब्द होते, तरी..

प्रेम माझे तुझे केवढे खुंटले,
शब्द होते तरी बोलणे खुंटले !

वाढले रोप जे काल सर्वांमधे,
खुंटतांना किती एकटे खुंटले !

मागतांना किती दूर होतास तू,
भेटतांना तुला मागणे खुंटले !

कल्पना ती किती मुग्ध होती बरे!
वृत्तछंदातले सापळे खुंटले

पाहतांना तुला लोचने संपली,
रेखतांना तुला कुंचले खुंटले !

एवढे क्षुद्र झालो अम्ही शेवटी,
की अता आमचे खुंटणे खुंटले !

तुझे ठसे...

पहा कधी ना कधी असेही घडेल काही..
नसेन मी, त्यामुळे तुझेही अडेल काही !


तुझे ठसे चेहर्‍यात माझ्या नकोस शोधू,
(मनात कोठेतरी तुला सापडेल काही !)


"कुठे असावा जुना जिव्हाळा?"कळेल ते ही,
तुला चांदणे बनून जेव्हा जडेल काही..


अढी जराशी, ललाटरेषा बनून गेली..
मला भिती- प्राक्तनास आता नडेल का ही?


सुखा, तुझे नेमके इरादे मला कळू दे..
नको विचारू- "व्यथा तुला आवडेल का ही?"


जुन्या स्मृतींनो, मनात माझ्या हळूच या रे
उठेल झोपेमधून आणि रडेल काही...


लिहून टाका खुशाल जे जे सुचेल ते ते,
खपेल काही, घरात थोडे पडेल काही...

..चर्चा

नाही अजून झाली, माझ्या-तुझ्यात चर्चा..
माझ्या-तुझ्यातल्याची .. सार्‍या जगात चर्चा



आता कुठे जरासे संकेत मोडले तू
आता कुठे जराशी आली भरात चर्चा..



येणार ती पुन्हा रे.. ठोका चुकेल ना रे..?
छातीत स्पंदनांची आपापसात चर्चा !



भेटूनही न वाटे मित्रास भेटल्याचे
पेल्यात व्हायच्या त्या, झाल्या कपात चर्चा



"आधी असा न होता.. हातामधून गेला.."
हल्ली अशीच चाले माझ्या घरात चर्चा



चर्चेमधून सार्‍या निष्कर्ष काढला मी-
करणार ना कधी मी, या जीवनात चर्चा !



खच्चून दे शिवी तू, भांडून घे जरासे
घोळायच्या कशाला आता तुपात चर्चा ?*



उल्लेख झुंजण्याचा झाला न कोणताही,
माझ्या पराभवाची दाही दिशात चर्चा..



चुकले कसे कुणाचे?.. बोलू निवांत वेळी
हातात हात दे तू, का वादळात चर्चा ?



संवाद मूक झाले... स्पर्शात शब्द आले..
गेल्या फिटून शंका.. गेल्या ढगात चर्चा !!

ती नदी गेली कुठे...

ती नदी गेली कुठे... झाडी कुठे
ती हवा गेली कुठे...पाणी कुठे

पाहिली नव्हती अशी घाई कधी
पाहिली नव्हती अशी गर्दी कुठे

जाणतो मी या उन्हाची कारणे
जाणतो मी चालली प्रुथ्वी कुठे

राहिली माया कुठे शब्दावरी
हरवली माझ्यातली आई कुठे

मळत नाही अ॑ग कोणाचे अता
राहिली गावामधे माती कुठे...

आपला स॑वाद...

भावना॑चा दीप विझल्यासारखा
काळ हा काळीज नसल्यासारखा

आपला स॑ब॑ध थकल्यासारखा
शेवटाचा श्वास उरल्यासारखा

रोज भेटे दुक्ख कोणाचेतरी
रोज र्हिद्यी मी करपल्यासारखा

उगवतो माझा दिवस आता असा
सुर्य आकाशात नसल्यासारखा

शीव ना ओला॑डली त्याने कधी
बोलतो ब्रम्हा॑ड फिरल्यासारखा

सारखा तो चेहरा येतो मनी
सारखा हा प्राण दिपल्यासारखा

वाहतो वारा तुझ्या कबरीपुढे
हात पाठीवर फिरवल्यासारखा

पाहिले मझ्याकडे तू एकदा
भास झाला प॑ख फुटल्यासारखा

वेदना होतात का गगना तुला
र॑ग दिसतो साप डसल्यासारखा

कोम्ब आताशाच हा फुटला मला
मी अजुन मातीत असल्यासारखा...

इतके दव त्या रस्त्यावरती पडले होते...

इतके दव त्या रस्त्यावरती पडले होते...
नक्की तेथे रात्री कोणी रडले होते ! *

बर्‍याच वर्षानंतर भेटुन जाणवले की
बरेच काही मधल्या काळी घडले होते !

तिला मनाचे हिरमुसलेपण ऐकवले मी,
काही मिसरे फार तिला आवडले होते !

एक उन्हाची तिरीप रस्ता चुकली होती
बाकी आयुष्यात धुके बागडले होते..

काल कचेरीवरती मोर्चा गेला होता
बहिर्‍याच्या कानात मुके ओरडले होते !

त्या हातांची याद अताशा रोजच येते
ज्यांनी जगण्यालाच कधी पाखडले होते

कागद दिसला, तत्परतेने उमटुन गेले
पेनामधले शब्द किती अवघडले होते...!

बंद दिवसाच्या घराचे दार ...

बंद दिवसाच्या घराचे दार होताना
रोज आठवतो तुला अंधार होताना

सोबती होतीस माझ्या तू उन्हाळाभर
पण अता नाहीस हिरवेगार होताना

सोडले तू बाण आणिक चालती झाली
पाहिले नाही जिवाच्या पार होताना

सोसले होते कसे तू एवढे ओझे
कोलमडलो मी तुझा आधार होताना

आज खळखळले जरा ओठावरी हासू
पाहिले नाही असे मी फार होताना

कोण आहे तुझा मी?

मनाशी पुन्हा प्रश्न आला जुना- 'कोण आहे तुझा मी'
मला तू तरी एकदा सांग ना, कोण आहे तुझा मी?

तुला मी कितीदा तरी बोललो कोण आहेस माझी
मलाही कळू दे तुझ्या भावना, कोण आहे तुझा मी!

तुला लाज माझ्यामुळे वाटते की तुला गर्व आहे?
तुझे व्यंग किंवा तुझा दागिना... कोण आहे तुझा मी?

जगाने किती तर्क केले, किती मांडले ठोकताळे..
कुणालाच आली कुठे कल्पना- कोण आहे तुझा मी!

तुझी एवढी काय माझ्यावरी मालकी चालते रे?
मला एकदा सांग माझ्या मना, कोण आहे तुझा मी..

खुशालीप्रमाणे तरी एकदा तू लिही पत्र साधे...
बघू देत पत्रातला मायना.. कोण आहे तुझा मी

"तुझ्या वर्तमानास व्यापून आहे, तुझा श्वास आहे"
फुकाचेच दावे..खुळ्या वल्गना.. कोण आहे तुझा मी?

तुझ्या जाणिवांच्या परीघात माझे जिणे का फिरावे?
मला का कळाव्या तुझ्या वेदना?कोण आहे तुझा मी?

कुणी वेगळा 'मी' जणू राहतो या शरीरात माझ्या..
स्वतःचा स्वतःशी सुरू सामना- कोण आहे तुझा मी?

जरासेच नि:संग होताच पायात घोटाळशी तू
किती रे लळा लावशी जीवना! कोण आहे तुझा मी..?