एवढे फिरून..

"एवढे फिरून सांग काय तू कमावले?"
थांबताच मी, मला विचारतात पावले

चाललो धरून दाट सावली मनातली,
मी मला उन्हात ना कधीच आजमावले..

मी फुलायची मिजास बाळगू तरी कशी?
रोपटे नवीन मी कुठे अजून लावले?

काय ही रसायने अबोल पापण्यांमधे-
तू भरून पाहता, मला भरून पावले!

खोल ते घड्याळ, आज शोध घेऊया जरा
कोणत्या पळात प्रेम नेमके दगावले?

शब्द होते, तरी..

प्रेम माझे तुझे केवढे खुंटले,
शब्द होते तरी बोलणे खुंटले !

वाढले रोप जे काल सर्वांमधे,
खुंटतांना किती एकटे खुंटले !

मागतांना किती दूर होतास तू,
भेटतांना तुला मागणे खुंटले !

कल्पना ती किती मुग्ध होती बरे!
वृत्तछंदातले सापळे खुंटले

पाहतांना तुला लोचने संपली,
रेखतांना तुला कुंचले खुंटले !

एवढे क्षुद्र झालो अम्ही शेवटी,
की अता आमचे खुंटणे खुंटले !

तुझे ठसे...

पहा कधी ना कधी असेही घडेल काही..
नसेन मी, त्यामुळे तुझेही अडेल काही !


तुझे ठसे चेहर्‍यात माझ्या नकोस शोधू,
(मनात कोठेतरी तुला सापडेल काही !)


"कुठे असावा जुना जिव्हाळा?"कळेल ते ही,
तुला चांदणे बनून जेव्हा जडेल काही..


अढी जराशी, ललाटरेषा बनून गेली..
मला भिती- प्राक्तनास आता नडेल का ही?


सुखा, तुझे नेमके इरादे मला कळू दे..
नको विचारू- "व्यथा तुला आवडेल का ही?"


जुन्या स्मृतींनो, मनात माझ्या हळूच या रे
उठेल झोपेमधून आणि रडेल काही...


लिहून टाका खुशाल जे जे सुचेल ते ते,
खपेल काही, घरात थोडे पडेल काही...

..चर्चा

नाही अजून झाली, माझ्या-तुझ्यात चर्चा..
माझ्या-तुझ्यातल्याची .. सार्‍या जगात चर्चा



आता कुठे जरासे संकेत मोडले तू
आता कुठे जराशी आली भरात चर्चा..



येणार ती पुन्हा रे.. ठोका चुकेल ना रे..?
छातीत स्पंदनांची आपापसात चर्चा !



भेटूनही न वाटे मित्रास भेटल्याचे
पेल्यात व्हायच्या त्या, झाल्या कपात चर्चा



"आधी असा न होता.. हातामधून गेला.."
हल्ली अशीच चाले माझ्या घरात चर्चा



चर्चेमधून सार्‍या निष्कर्ष काढला मी-
करणार ना कधी मी, या जीवनात चर्चा !



खच्चून दे शिवी तू, भांडून घे जरासे
घोळायच्या कशाला आता तुपात चर्चा ?*



उल्लेख झुंजण्याचा झाला न कोणताही,
माझ्या पराभवाची दाही दिशात चर्चा..



चुकले कसे कुणाचे?.. बोलू निवांत वेळी
हातात हात दे तू, का वादळात चर्चा ?



संवाद मूक झाले... स्पर्शात शब्द आले..
गेल्या फिटून शंका.. गेल्या ढगात चर्चा !!

ती नदी गेली कुठे...

ती नदी गेली कुठे... झाडी कुठे
ती हवा गेली कुठे...पाणी कुठे

पाहिली नव्हती अशी घाई कधी
पाहिली नव्हती अशी गर्दी कुठे

जाणतो मी या उन्हाची कारणे
जाणतो मी चालली प्रुथ्वी कुठे

राहिली माया कुठे शब्दावरी
हरवली माझ्यातली आई कुठे

मळत नाही अ॑ग कोणाचे अता
राहिली गावामधे माती कुठे...

आपला स॑वाद...

भावना॑चा दीप विझल्यासारखा
काळ हा काळीज नसल्यासारखा

आपला स॑ब॑ध थकल्यासारखा
शेवटाचा श्वास उरल्यासारखा

रोज भेटे दुक्ख कोणाचेतरी
रोज र्हिद्यी मी करपल्यासारखा

उगवतो माझा दिवस आता असा
सुर्य आकाशात नसल्यासारखा

शीव ना ओला॑डली त्याने कधी
बोलतो ब्रम्हा॑ड फिरल्यासारखा

सारखा तो चेहरा येतो मनी
सारखा हा प्राण दिपल्यासारखा

वाहतो वारा तुझ्या कबरीपुढे
हात पाठीवर फिरवल्यासारखा

पाहिले मझ्याकडे तू एकदा
भास झाला प॑ख फुटल्यासारखा

वेदना होतात का गगना तुला
र॑ग दिसतो साप डसल्यासारखा

कोम्ब आताशाच हा फुटला मला
मी अजुन मातीत असल्यासारखा...

इतके दव त्या रस्त्यावरती पडले होते...

इतके दव त्या रस्त्यावरती पडले होते...
नक्की तेथे रात्री कोणी रडले होते ! *

बर्‍याच वर्षानंतर भेटुन जाणवले की
बरेच काही मधल्या काळी घडले होते !

तिला मनाचे हिरमुसलेपण ऐकवले मी,
काही मिसरे फार तिला आवडले होते !

एक उन्हाची तिरीप रस्ता चुकली होती
बाकी आयुष्यात धुके बागडले होते..

काल कचेरीवरती मोर्चा गेला होता
बहिर्‍याच्या कानात मुके ओरडले होते !

त्या हातांची याद अताशा रोजच येते
ज्यांनी जगण्यालाच कधी पाखडले होते

कागद दिसला, तत्परतेने उमटुन गेले
पेनामधले शब्द किती अवघडले होते...!

बंद दिवसाच्या घराचे दार ...

बंद दिवसाच्या घराचे दार होताना
रोज आठवतो तुला अंधार होताना

सोबती होतीस माझ्या तू उन्हाळाभर
पण अता नाहीस हिरवेगार होताना

सोडले तू बाण आणिक चालती झाली
पाहिले नाही जिवाच्या पार होताना

सोसले होते कसे तू एवढे ओझे
कोलमडलो मी तुझा आधार होताना

आज खळखळले जरा ओठावरी हासू
पाहिले नाही असे मी फार होताना