तुझे हेच डोळे

तुझे हेच डोळे, मला पाहताना, किती मोरपंखी, निळेशार होते,
कळ्या-पाकळ्यांचे, तुझ्या पापण्यांचे, किती जीवघेणे, तरी वार होते !

नभाच्या उराशी, निळ्या ओट्-पोटी , भिनू जात होता, जसा सांजवारा,
तसे विरघळोनि, तुझ्या ह्या भिवांशी, मला भेटले, चांदणे चार होते !

निळे-जांभळे, आरसे अम्बराचे, तुझे रूप आता, मला भेट देती,
हळू चुम्बताना, तुला मौन माझे, किती पांढरे, शुभ्र आकार होते !

नव्या पैजणान्शी, तुझ्या खेळताना, मला नाद छन-छन किती घुंगरांचा,
जिथे ओठ माझे, तुझे भेटले ते, तुझे राजवर्खी अलंकार होते !

किती बोललो मी, तुझ्याशी तरीही, अता शब्द देती न वाचा नव्याने,
तुझे बोलके मौन, सार्या क्षणांचे, दिसांचे, खरे शेंदरी सार होते !