ना उन्हाळा भोगला मी फारसा...
तू नको इतक्यात येऊ पावसा...
दु:ख आहे नेहमीचा सोबती
सांग का ठेवू सुखावर भरवसा?
हरवले गर्दीत सारे चेहरे
पारखा माणूस येथे माणसा...
सोडुनी गेला पुढे तो एकटा
(पावलाचा पुसटसा आहे ठसा)
दाटला अंधार सारा भोवती
चांदण्याचा एक आहे कवडसा...
लोकहो, इतके करा आता तरी
दु:ख देताना मला, थोडे हसा!
No comments:
Post a Comment