हुंदका माझा तसा बंदिस्त आहे,
आसवांना लावलेली शिस्त आहे

यौवना जाऊ नको बाहेर कोठे
भोवताली वासनेची गस्त आहे.

हास्य आहे चेहऱ्यावरती फुलाचे,
बाग हृदयाची परी ती ध्वस्त आहे

राहिला नाही भरवसा पावसाचा
आसवांवरती पिकांची गस्त आहे

बंद पडल्या काळाच्या त्या पाणपोया
माणसाचे रक्त आता स्वस्त आहे.